نیاز انسان به لباس و پوشش، تاریخی به قدمت پیدایش وی بر کره خاکی دارد و چیزی نیست که در آن جای ابهام و تردید وجود داشته باشد.
انسان ها، در دوره‌های گوناگون تاریخی، از عصر حجر تا قرن قمر مصنوعی همیشه از برهنگی گریزان بوده‌اند. نه تنها آدمیان، که بسیاری از حیوانات نیز به طور طبیعی و غریزی نوعی پوشش و استتار دارند. وجود، سرما و گرما، سوزش آفتاب و باد و بوران، در تنوع و تفاوت انواع لباس در زندگی انسان تأثیر فراوان داشته امّا احساس نیاز انسان به لباس و پوشیدگی، تنها مولود سرما و گرما نیست؛ فطرت انسان به گونه‌ای است که از برهنگی می‌گریزد و پوشش را حصار امن و زیبا بی خویش می‌داند. انسان بدون لباس خود را آسیب پذیرتر و در تیر رس دشمن احساس می‌کند. تولید و استفاده از انواع پوشاک در مناطق گوناگون جهان با مذاهب و افکار و آراء گوناگون، نشان احساس نیاز غریزی و طبیعی بشریت به اصل پوشش و بیم و نفرت از برهنگی است.
